|
|
| Авторів: |
2698
|
| Творів: |
51622
|
| Рецензій: |
96045
|
|
|
|
Код:
|
|
|
Ошибка при запросе:
INSERT INTO `stat_hits` VALUES(NULL, 24152, 0, UNIX_TIMESTAMP(), '18.227.26.100') Ответ MySQL:
144 Table './gak@002ecom@002eua_prod/stat_hits' is marked as crashed and last (automatic?) repair failed
|
Художні твори
Поезія
На лемківських говірках
|
|
|
| © Василь Шляхтич, 28-06-2010
|
Люде, їдте! Берте синів.
Берте сестру, швагра, брата...
Покажте їм Лемківщину,
Землю дідів, мами, тата...
Зайдте до церковці своєй.
Зігніт ноги пред іконов.
Ваш дід свого ся не бояв,
За што потім платив слоно.
Знам, ищи кус памятате
Його давни оповісти:
- В горах вшитко било свате.
Вшитко смачне, хоц і пісне.
В сорок семім всьо пропало
Коли прийшов гунцвот – поляк.
Йому все вшиткого мало.
Забрав села, церкви, поля...
Забрав вшитко наше рідне.
А нас до потягів шмарив.
Хтів стоптати нашу гідніст.
З нас зробити яничарів.
Може кусцьок му ся вдало.
Деяких поборов страхом.
Штоби наше в нас пропало.
Гнес дакотрий лемко ляхом.
Гнес дакотри з наших гварят.
Штоб забити Лемківщину.
Я зас вшиткім вам поштарям:
- Пам’ятайте до загину!
Їдте коли лем є змога.
Рідна земля вшитких кличе.
Там кус погварите з Богом.
Ватра в Ждині нашим віче.
Там приїдут наши люде
З вшиткіх сторон того світа.
Коли нас там дуже буде
Ждиня вшиткіх нас привитат.
28.06.2010р.
|
|
|
не сподобалось сподобалось дуже сподобалось |
|
|
