|
|
| Авторів: |
2685
|
| Творів: |
51017
|
| Рецензій: |
95762
|
|
|
|
Код:
|
|
|
Ошибка при запросе:
INSERT INTO `stat_hits` VALUES(NULL, 47004, 0, UNIX_TIMESTAMP(), '3.19.56.45') Ответ MySQL:
144 Table './gak@002ecom@002eua_prod/stat_hits' is marked as crashed and last (automatic?) repair failed
|
Художні твори
Поезія
Вірш
|
|
|
| © Василь Шляхтич, 12-02-2019
|
А памяташ, як колиси
Билисме молоди?
Як над нами місяц висив,
І за нами ходив?
А памяташ, як сме ішли
Од села до села...?
Гори несли наши пісні.
Як било весело!
Або товдиль. Веснов, зрана
Співав жайворонок...
В тамтім році нас вигнао
У світ, як ворони...
Ні. Ти того не памяташ,
Бо тя там не било.
Спитай маму, спитай тата
Як нас вивозили.
Вони добрі памятают.
Нигда не забудут,
Як то їх з рідного краю
Вишмарили люди.
Вишмарили по долинах,
Штоб ми там пропали.
Штоби нашу Лемківщину
Вони для ся взяли.
Спитай бабцю, спитай діда
Про рік сорок семий.
Они тобі оповідят
Житя картку темну.
Гнес ничого ся не боят.
Юж не хцут мовчати.
І хоц юж над гробом стоят
Готови вертати.
До лісів, што колись няньо
Миж горами садив.
Думав, што колиси Ваньо
Буде з того радий.
Не дочекав. Взяли поле.
Його ліси взяли.
І в чужину, майже голим
З Карпат го прогнали.
Хоц не забил він ничого
По роках тількоси,
Кус заплаче, гварит з Богом,
І трохи го носит.
Бо не годен так забити
Гори, ліси, поле...
Вшитко мусів там лишити.
Ой, коле го, коле.
14.02.2008р.
|
|
|
| кількість оцінок — 0 |
|
|
